تند رو ترین ابر خودرو در جهان

از تاریخی که برای اولین بار، بالاترین سرعت یک خودرو بر روی زمین ثبت شد، دقیقا 100 سال می‌گذرد. جایی که "لیدستون هورنستد" با بنز خود توانست رکورد 4/198 كيلومتر بر ساعت را ثبت کند. رکورد کنونی البته متعلق به "اندی گرین" بریتانیایی است که در سال 1997 و با خودرو Thrust SSC موفق به کسب آن شد: 8/1220 كيلومتر بر ساعت! حالا اما طراحان Thrust SSC یک هدف چالش برانگیزتر برای خود برگزیده‌اند: رسیدن به سرعت 1600 كيلومتر بر ساعت. این سرعت شگفت‌انگیز قرار است با خودرویی به نام Bloodhound SSC و در سال 2016 در ‌هاکسکین پن آفریقای جنوبی ‌ثبت شود. جایی که در آن پیستی به طول 2/19 كيلومتر و به عرض 2/3 كيلومتر به همین منظور طراحی و ساخته شده است. 
اولین سوالی که در زمان شروع طراحی این خودرو، ذهن دانشمندان را به خود معطوف کرد، این بود که چگونه آن را روی زمین بند کنیم؟! این موضوع بسیار مهمی ‌است، چرا که در چنین سرعتی، هر خودرویی در خطر بلند شدن از روی زمین قرار خواهد داشت. همان اتفاقی که برای هواپیما اتفاق می‌افتد. یک هواپیمای مسافربری معمولی پس از رسیدن به سرعت 240 كيلومتر بر ساعت از زمین بلند شده یا اصطلاحا "تیک آف" می‌کند. حالا تصور کنید بروز کوچک‌ترین اشتباهی در طراحی وضعیت آئرودینامیک خودرویی که قرار است با سرعت 1600 كيلومتر بر ساعت براند، چه فاجعه‌ای را رقم خواهد زد. چنین فاجعه‌ای قبلا و در سال 1967 برای "دونالد کمپبل" هنگام ثبت رکورد سرعت روی آب رخ داده است. 
اما چه نوع موتوری قادر به رسیدن به چنین سرعتی است؟ مروری بر تلاش‌های قبلی نشان می‌دهد که اولین رکورد ثبت شده در این زمینه به وسیله یک موتور الکتریکی به انجام رسیده است. ولی بیشتر رکوردهای بعدی در نیمه اول قرن اخیر توسط خودرو‌های دارای موتور پیستونی ثبت شده‌اند. همان موتورهای احتراق داخلی که در اکثر خودروهای بنزینی و دیزلی مدرن نیز یافت می‌شوند. ولی این‌گونه موتورها دارای سرعت محدودی هستند: 640 كيلومتر بر ساعت. طبعا برای ثبت رکورد جدید به سرعت و قدرتی بسیار بیشتر از این نیاز است. از این رو نگاه‌ها به سمت موتورهای جت و موشک‌ها دوخته شد. علاوه بر این، به مجرد اینکه سرعت‌ها شروع به افزایش کردند دیگر نمی‌شد مقاومت هوا را نادیده گرفت. پس برای ثبت رکوردهای موفقیت‌آمیز جدید، طراحی آئرودینامیک خودرو‌ها بسیار اهمیت پیدا کرده است.
آئرودینامیک دانشی است که از طریق آن می‌توان جریان‌هاي هوا را در اطراف بدنه اجسام مورد مطالعه قرار داده و نیروهای اعمال شده از این طریق را به بدنه اجسام تعیین کرد. معادلات ریاضی که این پدیده را توصیف می‌کنند، بسیار پیچیده هستند. به همین دلیل تا قبل از ظهور ابررايانه‌ها، تقریبا تمام مطالعات آئرودینامیک از طریق آزمایش‌هاي مبتنی بر تونل باد و موشک انجام می‌شد. ولی هم اکنون با بهره‌گیری از توان بالای پردازندگی ابررايانه‌ها می‌توان این معادلات پیچیده را حل كرده و بر مبنای آنها مدل‌های ریاضی بسیار دقیقی را برنامه‌ریزی کرد که قادرند آزمایش‌هاي تونل باد را با دقت بسیار بالایی شبیه‌سازی کنند. این مدل‌ها قادر هستند هرگونه تحرک و آشفتگی هوا را در فواصل و زمان‌های بسیار کوتاه شبیه‌سازی و اندازه‌گیری نمایند.
دانشمندان طراح Bloodhound SSC درصددند با انتخاب درست ارتفاع دماغه آن تا سطح زمین و اطمینان از این که سرعت جریان هوا در زیر و بالای آن در حالت تعادل است، قسمت جلوی خودرو را روی زمین نگه داشته و جلوی بلند شدن آن را بگیرند.
 آنها همچنین از یک فناوری جدید تحت عنوان "صیقل کاری دلتا" بر روی بدنه خودرو بهره می‌گیرند که باعث می‌شود Bloodhound SSC هنگام رسیدن و عبور از سرعت صوت بتواند در مقابل فشار هوای شدیدی که روی چرخ عقب ایجاد می‌شود، مقاومت كند. بدون استفاده از چنین فناوری‌اي، این خودرو پس از رسیدن به سرعت 9/0 ماخ (90 درصد سرعت صوت) از روی زمین بلند می‌شود، نظیر همان اتفاقی که برای کمپبل در سال 1967 رخ داد. دست‌اندرکاران این پروژه از سال 2007 تاکنون 12 طرح آئرودینامیکی را برای آن تهیه کرده‌اند که این طرح‌ها به مرور تکامل یافته و توانسته‌اند به شیوه آزمون و خطا به هدف نزدیک‌تر شوند. به طوری که هم‌اکنون سازندگان این خودرو به مرحله‌ای رسیده‌اند که کمترین تغییرات در شکل هندسی آن مورد نیاز بوده و هر گونه نیاز به تغییری را می‌توان به سرعت به وسیله مدل‌های رايانه‌اي شبیه‌سازی و بررسي كرد. 
Bloudhound SSC شگفت‌انگیز سال آینده میلادی تحت آزمایش‌هاي اولیه قرار خواهد گرفت و در سال 2016 جهان سرعت، منتظر ثبت رکورد خارق‌العاده آن خواهد ماند.