مطالبی جالب و علمی راجب سیارات ونحوه شکل گیری انها

در خصوص پیدایش سیارک‌ها باور بر این است که برخی از سیارک‌هایی که ما در کمربند سیارک‌ها (که بین مدار مریخ و مشتری‌اند) می‌شناسیم، و قطری حدود ۱۲۰ کیلومتر به بالا دارند، همانند سایر سیارات شروع به شکل گرفتن کرده‌اند. اما از آن‌جایی که در مسیرشان ماده به اندازه‌ی کافی وجود نداشته که با آن‌ها برخورد کند، به حد کافی بزرگ و پرجرم نشده‌اند. به همین علت کوچک باقی مانده‌اند و گرانششان آن‌قدر نبوده است که بتوانند مابقی اجرام را از مسیرشان پاک نمایند. مثل سرس یا وستا که نتوانستند به حد کافی بزرگ شوند که همین دلیل به آن‌ها سیارات کوتوله می‌گویند، هرچند بعضی‌ها هنوز آن دو (و به خصوص وستا) را جزو سیارک‌ها به حساب می‌آورند.

اما اغلبسیارک‌ها کروی نیستند و چند نظریه‌‌ی درباره‌ی چگونگی پیدایش آنها مطرح است. در فرضیه‌ی نخست گفته می‌شود که سیارک‌ها از متلاشی شدن سیاره‌ای که قبلاً در آنجا وجود داشته به وجود آمده‌اند. و نظریه‌ای دیگری معتقد است که آن‌ها خرده سیارات اولیه بوده‌اند که از ابتدا وجود داشته‌اند و به خاطر تشدید مداری با سیاره‌ی مشتری در همان‌جا باقی‌ مانده‌اند. جالب است بدانید بعد از این‌که مشتری به این جرم کنونی خودش رسید تقریباً ۹۹ درصد چیزهایی که در آن مدار وجود داشت را به بیرون پرتاب کرد و چیزی‌‌هایی که ما اکنون در آن‌جا می‌بینیم تنها یک درصد از آن چیزی است که قبلاً در آن‌جا وجود داشته که به علت تشدید مداری مشتری در آ‌ن‌جا باقی مانده‌اند.

 پس به طور خلاصه می‌توان گفت که شکل‌گیری سیارات‌ و سیارک‌ها از برخی موارد شبیه به هم‌اند، به جز این مورد که سیارک‌ها می‌توانند در اثر برخورد دو سیاره به هم و یا متلاشی شدن یک سیاره نیز به‌وجود آمده‌ باشند.

مروزه جستجو برای حیات در سیارات فراخورشیدی و یافتن زندگی در خارج از کره زمین به یکی  از داغ ترین و مهمترین مباحث اخترشناسی تبدیل شده است. ما حقیقتاً در محدوده زمانیه بسیار مهمی برای تحقیق پیرامون سیارات فراخورشیدی قرار گرفته ایم. تنها 18 سال قبل بود که اولین سیاره در خارج از منظومه شمسی ما کشف شد و 15 سال قبل وجود یکی از آنها در اطراف ستاره میزبان به اثبات رسید. علاوه بر این هر روزه نشانه های جدیدی از وجود اتمسفر و شرایط حیات در بسیاری از این سیارات بدست می آید که این  نشانه ها با سرعت چشمگیری در حال افزایش می باشند. حجم این داده ها به اندازه ای زیاد است که اخترشناسان را قادر ساخته تا حتی درباره چگونگی تشکیل و پیدایش این سیارات نیز نظریات قابل قبول و استنتاج هایی را ارائه دهند.

بطور کلی ، دو روش برای تشکیل سیارات وجود دارد. اولین روش از طریق بهم پیوستگی است که در آن ستاره و سیاره از فروپاشی گرانشی مستقل از یکدیگر تشکیل می شوند اما بحدی نزدیک هم هستند که نیروی جاذبه متقابل آنها را در مدار به هم می پیوندد.

 منبع: +